اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

من پیرم اگر کشته شوم از ستمت

این کشتن من باد مزید کرمت

زان موی سیه سفید کردم ز غمت

تا سرخ بخون خود کنم در قدمت