اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

گیرم که مرا هر سر مو یک قلم است

گر شرح غمت نویسم این نیز کم است

بس دم نزم که بر دل روشن تو

حاجت سخن نیست که دل جام جم است