اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

مجنون که ز بیم طعنه از خلق جداست

حال که بود میانه او و خداست

رسوایی او ز چشم خلق است نهان

رسوایی من میانه خلق بلاست