اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

باز آتش من بلند آوازه شدست

سرمستی من برون ز اندازه شدست

با موی سفید سرخوشم کز خط تو

پیرانه سرم بهار دل تازه شدست