اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲

این حسرت و غم که با من درویش است

بی سلسله یی نیست که بیش از پیش است

یا صبح سعادتم پس از شام غمست

یا محنت روز واپسینم پیش است