اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

آنکس که بخوبان لب خندان دادست

خون جگری بدردمندان دادست

گر قسمت مانداد شادی غم نیست

شادیم که غم هزار چندان دادست