اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

خورشید سپهر بی زوالی عشق است

مرغ چمن خجسته فالی عشق است

عشق آن نبود که همچو بلبل نالی

هر گه که بمیری و ننالی عشق است