اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

چون نافه از آن سرم فرو رفته بجیب

تا بوی ترا بشنوم از عالم غیب

عیبم مکن از بیهنری کاهوی چین

از عین هنر شهره شهر است بعیب