اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

گر باده کشی مپوش و مستی بنما

ور پاک روی خدا پرستی بنما

در چادر پاک چون زن زشت مباش

گر مرد رهی چنانکه هستی بنما