اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

ای تنگ شکر، دهن بگفتن بگشا

وانگه بگدا بگو که دامن بگشا

تا چند بود قفل غمم بر در دل

این قفل غم از در دل من بگشا