اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

گر درد دل از غم حبیب است مرا

غم نیست که هم غمش طبیب است مرا

از فخر جهانیان مرا عار بود

گر فقر محمدی نصیب است مرا