اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۷۷

خوش است کنج حضور و دل از جهان فارغ

که هر چه پیش تو آید خدای داند و بس

نه بی حضور تو از کس ملول و کس از تو

نه غیبت تو کند کس نه هم تو غیبت کس