اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۴

اگر غمی رسد از دهر شاد باش ایدل

که غم نشانه شادیست هر کرا دادند

چو شادیی رسد از غم مباش غافل هم

چرا که شادی و غم هر دو توأمان زادند