اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۷

از حق بدعا دین طلب ای خواجه نه روزی

کاین رزق مقدر شده از لطف اله است

آه سحری کز پی نان است چه باشد؟

فریاد خران هم بهوای جو و کاه است