اهلی شیرازی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۴

گرچه دولت توان به صحبت یافت

من و عزلت که عافیت با اوست

عاقبت عافیت بکار آید

عافیت جو که عاقبت با اوست