اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۴۹

ای مصور ز کف این تخته تعلیم بنه

سجده کن پیش بت ما سر تسلیم بنه

گر سر و دست به میزان محبت داری

جان بیک نیم و جهان جمله بیک نیم بنه

ملک راحت طلبی رند و گدا باش چو من

ورنه سلطان شو و دل بر خطر و بیم بنه

آخر ای چرخ منداینهمه غم بر دل من

بار غم بر دل عشاق به تقسیم بنه

تا مرا بنده خود خواند ز غم آزادم

خسرو وقتم و گو خط بغلامیم بنه

همنشینان چو به خشت در او جان بدهم

بر سر خاک من آن خشت بتعظیم بنه

بنده خاک در سیمتنی شو اهلی

بت پرستی مکن و دل ز زر و سیم بنه