اهلی شیرازی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۳۴

ما خود بریده ایم دل از کار خویشتن

لیکن تو رحم کن بگوفتار خویشتن

من جان فروشم و تو بهیچم نمی خری

کس چون تو نیست واقف بازار خویشتن

ما گفته ایم با تو تو با ما مگوی هیچ

شرمنده تو ایم ز گفتار خویشتن

هر عاشقی که خون جگر از نظر بریخت

هرگز گلی نچید ز گلزار خویشتن

اهلی که پیش یار بگوید حدیث تو

یار تو کیست گر نشوی یار خویشتن