جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۹

ماند روش کبک به لغزیدن تو

منت به زمین نهد خرامیدن تو

لحم و شحم است بسکه سر تا پایت

آغوش نظاره پر شد از دیدن تو