جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۶

گویند مدام عارفان آگاه

کاندر خلق است جلوهٔ سراله

نقصی به علوشان گردون نرسد

هر چند که خویش را نماید در چاه