جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۲

طعن این همه بر چرخ ستم پیشه مزن

با دست و زبان سنگ بر این شیشه مزن

زشت است مذمت جهان زاهل جهان

شاخی که نشسته ای بر آن تیشه مزن