جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۱

این دشت که دل چسبی هر خار به دل

شد فیض رسان چو سیر گلزار به دل

شد گرمی و سردی هوایش همه را

چون لطف و عتاب یار هموار به دل