جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۶

زان پیش که پا فرق کنیم از سر خویش

بودیم مدام طالب دلبر خویش

چون غنچه به شوق گرد سرگشتن او

در بیضه رسانده ایم بال و پر خویش