جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

افسوس ز تخم آرزو کشتهٔ عمر

وز حاصل با خون دل آغشتهٔ عمر

صد حیف که در حسرتم اوقات گذشت

گلدستهٔ داغ بستم از رشتهٔ عنر