جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

از خلق چه اندیشه به ارباب هنر

وز خصمی این طایفه شانرا چه ضرر

هر چند که آستین بر آن افشانند

خاموش نمی شود چراغ گوهر