جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

خوب است که زخم یار کاری نبود

جز لذت درد امیدواری نبود

شمشیر توام کرد به یک زخم شهید

با دولت تیز پایداری نبود