جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

آن دل که ز جام عشق مسرور بود

در سینه اگر بماند مجبور بود

تا کی در قید جسم خاکی باشد

آخر تا چند زنده در گور بود