جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷

حیف از صنمی که زشت کردار بود

با هر خس و خاریش سروکار بود

از نعمت حسنش مطلب کام مراد

گندم گونی که نان بازار بود