جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

آن کس که به کدیه روزگارش گذرد

در روسیهی لیل و نهارش گذرد

عار از طلب آنرا که نباشد چون ماه

از کاسهٔ همسایه مدارش گذرد