جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

هر کس از وضع خود گریزان گردد

شاید که بری ز نور ایمان گردد

باشد در دیده ها بعینه زنار

از دانه چو تار سبحه عریان گردد