جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

در سینهٔ تو چون گذر کینه فتد

آن کینه به حبس دیرینه فتد

عیب دگرت اینکه ز بس بیرویی

عکس تو محال است در آیینه فتد