جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

شب عینک چشم عارف آگاهست

شب خضر ره تیره دل گمراهست

بی ظلمت شب روشنی از مه مطلب

تاریکی شب سرمهٔ چشم ماهست