جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

عقلت ای شیخ بر ریا افزوده است

در چشم تو هر زشت نکو بنموده است

شیطان تو عقلیست که در سر داری

بر گنبد ستار تو دیو آسوده است