جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

شاهنشاها کف تو بحرین عطاست

تقوای تو زیب سلطنت نام خداست

زینت بخش صلاح باشد کرمت

در دست تو سبحه چون گهر در دریا است