جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

لعلی آخر چه بود آواخ تو را

ای کاش به بر کشیدمی آخ تو را

بودی دُرِ ناسفته ز قیمت انداخت

آن بدگهری که کرد سوراخ تو را