جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

در بتکده و کعبه نباشد جویا

مطلوب به جز معرفت ذات خدا

مقصود یکی است مؤمن و کافر را

منظور یکی است دیده گو باش دو تا