جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

پندِ پدرانه، پیشِ اربابِ ذَکا

تریاق آمد گرچه بود زهرنما

چون عقدِ گُهَر، نصیحتِ تلخ، مرا

ماری‌ست که مُهره باشد از سر تا پا