جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۱۱

بسکه تلخی چشانده هجرانم

مزه گردانده شیرهٔ جانم

ریخت دردت چو غنچهٔ لاله

یک بغل داغ در گریبانم