جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۸۱۵

به محشر تا سری از خاک بیرون آورم چون گل

سراپا پنجه گردم تا گریبانی درم چون گل

ز جوش تا توانی می توانم زین چمن خود را

بدامان نسیم آویزم و بیرون برم چون گل