جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۹۵

در سینه آنچه این دل مایوس می کند

کی در فرنگ نالهٔ ناقوس می کند

آنجا که سرو قد تو آراست بزم رقص

رنگ پریده مستی طاؤس می کند

گر حکیمانه زند کس چو تو ساغر جویا

می نگوییم که افسرده ادراک زند