جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۸۷

دلا ببال که روزی غبار خواهی شد

غبار توسن آن شهسوار خواهی شد

چو مه در آب مبین خویش را در آیینه

از این قرار تو هم بی قرار خواهی شد

زصاف طینتی امیدوار شو جویا

که همچو آینه امیدوار خواهی شد