جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۲۰

تا نفس باشد ستون خیمهٔ تن چون حباب

جز هوایش در سر شوریده‌ام سامان مباد

بعد ازین جویا دلت در موج خیز اضطراب

از فراق کامران بیگ و ملک سلطان مباد