جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۸۵

نونهال من بسی از شاخ گل رعناتر است

سرو من بسیار از شمشاد خوش بالاتر است

هست خوبان را دورنگی در خور حسن و جمال

از گل رعنا بت زیبای من رعناتر است