سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۶

گر دولت و بخت باشد و روزبهی

در پای تو سر ببازم ای سرو سهی

سهل است که من در قدمت خاک شوم

ترسم که تو پای بر سر من ننهی