جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰

آید صدای نالهٔ دل از نگاه ما

چون شاخ ارغوان بچکد خون ز آه ما

در دیده ای که محو تو شد جلوه گر شوی

باشد نقاب روی تو شرم نگاه ما