سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۵

گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری

باشد که بلای عشق گردد سپری

چندانکه نگه می‌کنم ای رشک پری

بار دومین از اولین خوبتری