سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲

گیرم که به فتوای خردمندی و رای

از دایرهٔ عقل برون ننهم پای

با میل که طبع می‌کند چتوان کرد؟

عیبست که در من آفریدست خدای