سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۱

هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟

یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟

مسکین دل آنکه از برش برخیزی

خرم تن آنکه از درش بازآیی