سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۸

ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده

گرینده چو ابر نوبهارم دیده

روزی بینی در آرزوی رخ تو

چون اشک چکیده در کنارم دیده