سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۹

در عشق کجا دمی به عشرت بودم؟

دایم هدف تیر ملامت بودم

تیغش به سرم رسید و از پای گذشت

افسوس که سخت تیزدولت بودم