سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

افسوس که از شورش این بحر خطیر

عاجز گردید ناخدای تدبیر

از موج به موج است گذارم، گویی

مورم که رهم فتاده بر روی حصیر